مقصود از «مرگ جاهليت»

در اين‏که مقصود از مرگ جاهليّت چيست دو احتمال داده مي‏شود:

1 - مراد، مرگ در عصر جاهليت است. جاهليّتي که همراه با شرک و بت‏پرستي و اوهام و دوري از تمدّن اسلامي و کارهاي زشت و دوري از حقايق و معارف اصيل و ناب بوده است.

2 - مراد، مرگي باشد که توأم با جهل و ناداني است؛ يعني انسان اگر بدون معرفت به امام زندگي کند و بدون معرفت بميرد به مانند اين است که جاهل از دنيا رفته است.

در روايتي از امام صادق‏عليه السلام مرگ جاهليت در اين روايات به مرگ ضلالت تفسير شده است.

ابن ابي يعفور مي‏گويد: از امام صادق‏عليه السلام درباره قول رسول خداصلي الله عليه وآله: «من مات وليس له امام فميتته ميتة جاهلية» سؤال کردم که آيا مقصود از آن مرگ کفر است؟ حضرت فرمود: مرگ ضلالت و گمراهي است...[1] .

علامه مجلسي‏رحمه الله در تفسير اين حديث مي‏گويد: «شايد علّت عدول امام‏عليه السلام از تصديق کفر آنان به اثبات ضلالت بر ايشان، اين باشد که گويا سؤال کننده توهّم کرده که احکام کفر در دنيا؛ همانند نجاست و نفي نکاح و توارث و شبيه اين امور بر آن‏ها جاري مي‏شود، لذا حضرت اين امور را نفي مي‏کند و براي آنان ضلالت از حق در دنيا و از بهشت در آخرت را ثابت مي‏نمايد. و اين منافات ندارد که در آخرت آنان ملحق به کفار و مخلّد در آتش جهنّم باشند، همان‏گونه که ساير اخبار بر اين مطلب دلالت دارد.

و نيز احتمال دارد که توقف امام از اثبات کفر براي آنان به جهت آن است که شامل کساني از اهل سنت مي‏شود که مستضعف بوده و برايشان امامي نيست؛ زيرا در آنان احتمال نجات از عذاب وجود دارد...».[2] .

تأييد مي‏کند توجيه اول مجلسي را روايت ديگري که کليني به سندش از حارث بن مغيره نقل کرده که به امام صادق‏عليه السلام عرض کردم: آيا رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: «من مات لا يعرف امامه مات ميتة جاهلية»؟ هر کس بدون معرفت امامش بميرد به مرگ جاهليت از دنيا رفته است؟ حضرت فرمود: آري. عرض کردم: آيا مقصود جاهليّت مطلق است يا جاهليتي که فقط امامش را نمي‏شناسد؟ حضرت فرمود: جاهليّت کفر و نفاق و ضلالت است.[3] .

[1] کافي، ج 1، ص 376و377.

[2] مرآة العقول، ج 4، ص 220.

[3] اصول کافي، ج 1، ص 377.